Pieter Gaudesaboos
auteur / illustrator
°1979

Instagram
@pietergaudesaboos

prijzen

- BOON Kinder- en jeugdliteratuur voor 'Een zee van liefde', 2022

Uitgeleend werk
Een zee van liefde - 2021

Mijn beeldtaal groeit nog voortdurend

Het leuke aan illustreren is dat je met niets start. Het begint met een idee in je hoofd, en dat probeer je op de een of andere manier op papier te krijgen. Als dat lukt, geeft het een enorme kick. Ik werk heel vaak voor de doelgroep 5 tot 10 jaar. Het is een (beeld)taal die ik gemakkelijk beheers en waardoor ik vlot met die gastjes connecteer. Met jongeren van pakweg 15 is het een ander verhaal, maar niet minder boeiend. 

Boeken gepubliceerd krijgen is één zaak, maar op den duur wil je verder springen. Ik heb al heel verschillende boeken gemaakt, in het begin vaak boordevol humor, zonder al te veel scherpe kantjes. Nu ga ik geregeld een andere richting uit. ‘Een Zee van Liefde’ draaide helemaal om de liefde, met ‘Hoe oma plots verdween’ kaartte ik afscheid en de dood aan. Een hele waaier aan emoties. Als je met je werk kan ontroeren, doen lachen én huilen, dan geeft dat een fantastisch gevoel.

Doorgaans teken ik eerst met ecoline. Mijn creaties bestaan uit talloze lagen. Een olifant in een prentenboek kan uit 100 tot 150 lagen bestaan, die ik achteraf naar believen digitaal kan weghalen of toevoegen. Door die collages veranderen er tot op het laatste moment dingen, of komen er elementen bij. Dat vind ik bijzonder tof om te doen, want je weet gewoon nooit op voorhand waar je uitkomt.

Mijn werk is door de jaren heen sterk geëvolueerd, maar ik zit nog niet op een eindpunt. Er zijn veel verhalen die vroeger louter in mijn hoofd leefden en waarvoor ik de beeldtaal nog niet had. Die taal groeit, waardoor ik nog steeds nieuwe dingen kan doen en uitproberen.

Brugge

Ik woon al een hele poos in Gent, maar geregeld keer ik naar Brugge terug. Mijn ouders en mijn zussen wonen er. Voor mij blijft de Gentpoort een absoluut magische plek. Destijds was ik lid van de Open Monumentendag Jongerengroep. Wij hadden ons eigen werklokaal in de poort. Als ik daar passeer, zie ik geen monument, maar de plaats waar we ooit grenzeloos creatief mochten zijn en waar we zelfs boterhammen op het dak aten. We hadden de sleutel van de poort en experimenteerden er met verf en graffiti! Dat zijn onuitwisbare herinneringen.