Forces

Een ode aan de kracht van het lichaam

Driehoeksrelatie tussen lichaam, geluid en licht

Uit de samenwerking tussen Leslie Mannès, Thomas Turine en Vincent Lemaître ontspruit een unieke artistieke taal. Omdat ze samen het liefst voorstellingen maken die alle zintuigen prikkelen, zetten ze sterk in op een onderdompelende fusering van beweging, licht en geluid. Soms weet het trio deze drie componenten zodanig te versmelten dat het lijkt alsof ze niet los van elkaar kunnen bestaan. Het collectief omschrijft hun werk als een voortdurend onderzoek naar “geluidsbewegingen, lichtgevende geluiden en choreografische flitsen”. Met deze drie fundamenten bekomen ze – zo vertelt het trio in een interview –één geheel dankzij een intensieve periode van intuïtief samen creëren: “Wij gaan voortdurend in dialoog en proberen een universum te creëren waarin de drie elementen op hetzelfde niveau staan”. Het artistieke trio verwacht deze volledige toewijding en samenwerking niet alleen van elkaar maar eveneens van de dansers waarmee ze samen werken. In het geval van FORCES zijn dat Leslie Mannès, Mercedes Dassy en Daniel Barkan. Het is namelijk aan de dansers om dat universum op scène in stand te houden. 

In het verlengde van de eerste voorstelling ATOMIC 3001 zoekt het collectief met FORCES opnieuw naar de fusierelatie tussen lichaam, geluid en licht. Waar hun vernuftige spel met deze drie elementen de solist in ATOMIC 3001 in een een jachtige staat van overprikkeling gevangen hield, wortelt en beweegt het trio dansers zich in FORCES doelgericht en met een zekere vanzelfsprekendheid in deze ongewone setting. De voorstelling heeft haar naam in ieder geval niet gestolen, het is een echte krachttoer.

Van cyborgs tot sjamanen 

Mannès, Turine en Lemaître beschrijven de dansers als cyborgs, krijgers en sjamanen. Recensenten voegen nog heksen, godinnen en priesteressen toe aan dat lijstje. In de openingsscène lijken ze echter niet veel meer dan schimmen. In een angstwekkend duister sciencefictionlandschap worden deze schimmen één met de elektronische loops van Turine en produceren ze een haast technologische bewegingstaal. Is dit de mens? De transmutatie van geluid, licht en beweging zorgt er echter voor dat de vrouwen snel ook andere gedaantes aannemen. Langzaamaan bevrijdt het bekken zich en worden de mechanische bewegingen menselijker. Het wordt duidelijk dat de cyborgs gewillig en zelfzeker deze krachtproef aangaan. In een gecontroleerde techno trance overspoelen de dansers de scène met energie. Wat duister is hoeft volgens de makers niet per se angstaanjagend te zijn, is de boodschap hier. Ze maken aan de hand van een citaat van Starhawks graag duidelijk dat wat duister en irrationeel is ook een bron van verandering kan zijn. Als cyborg-sjamanen verbinden de dansers het bekende met het onbekende. 

“The inner power is the power coming from under, from the dark, from the earth. The power that comes from our blood, our lives and our passionate desire for the living. It is the power to feel, to heal, to love, to create, to give shape to our future, to change our social structures.”

Nieuwe rituelen 

Het Belgische trio doopt deze trance-dans als een futuristisch ritueel. Het illustreert hun voortdurende, onderlinge zoektocht naar ‘nieuwe rituelen’. Aan de hand van deze nieuwe rituelen willen de makers sterke en bevrijdende zintuiglijke ervaringen bij de toeschouwer uitlokken. In FORCES tracht het trio, zo vertelt Mannès, een vitale energie voelbaar te maken voor de toeschouwer. Met herhaling, ruwe energie en primaire bewegingen proberen ze zo de potentiële kracht van de mens bloot te leggen en de toeschouwer indirect aan te spreken. Hoe kunnen drie lichamen versmelten en vervolgens ruimte laten voor elkaars eigenheid, zonder hun connectie te verbreken? FORCES laat ons nadenken over hoe het uiterst individuele en het gemeenschappelijke elkaar niet hoeven uit te sluiten.“Het is op dit punt dat we de kracht van het leven vieren; wanneer alles ons ondanks de verschillen verbindt.”, adlus Mannès. 

BIO

FORCES is een creatie van het Belgische trio Leslie Mannès, Thomas Turine en Vincent Lemaître. 

Leslie Mannès (1982) studeerde hedendaagse dans aan P.A.R.T.S in Brussel en SEAD in Salzburg. Ze danste onder andere bij Mossoux-Bonté en werkte voor Ayelen Parolin en Maxence Rey. Sinds 2005 maakt Mannès ook eigen werk. In 2012 richt ze samen met Louise Baduel Cie System Failure op. Met dat gezelschap maakt ze de voorstellingen SYSTEM FAILURE, HUMAN DECISION en INITIAL ANOMALY. 

Thomas Turine (1979) heeft een eigen muziekstudio en -label. Hij bouwt aan een bijzonder muzikaal universum dat zowel rock, pop, electro, barok en hedendaagse klassieke muziek omvat. Sinds 2002 schreef Turine meer dan 70 originele muziekstukken voor dans, film en hedendaags theater voor onder andere Pierre Droulers, Claude Schmitz, Isabella Soupart, en Kris Verdonck

Ook lichtontwerper Vincent Lemaître (1971) is al lange tijd werkzaam in de podiumkunsten. Hij is technisch directeur van Les Brigittines en werkte samen met verschillende artiesten zoals Charlie Degotte, Patricia Hontoir, Valérie Lemaître en de choreografen Leslie Mannès, Louise Baduel en Ayelen Parolin.

Sinds 2015 gaan choreografe Leslie Mannès, componist Thomas Turine en lichtdesigner Vincent Lemaître een hechte artistieke samenwerking aan. Het collectief creëerde samen reeds ATOMIC 3001 (2016) FORCES (2019) en RITUELS DU DÉSORDRE (2022). In 2020 werd FORCES bekroond met de Maeterlinck prijs voor beste dansvoorstelling van het jaar. Alhoewel de voorstellingen geen drieluik vormen, zijn er duidelijk wederkerende elementen die ze met elkaar verbinden. De drie voorstellingen bieden de toeschouwer namelijk steeds een indrukwekkende multi-sensoriële ervaring en gaan gekenmerkt door een spel van geluid, licht en beweging met een abstract ritueel karakter.

Tekst: Louise Raes

De programmatekst en inleiding worden verzorgd door het team van De Zendelingen, een productiehuis voor multimediale content over podiumkunsten en een collectief van freelancers die werken rond omkadering.