Simple

Met ‘SIMPLE’ brengt Ayelen Parolin de speelplaats op scène door te schudden aan de klassieke dansconventies uit het ballet en de hedendaagse dans. In een ongetemde, kleurrijke wereld gebruiken drie dansers hun lichaam om euforische ritmes te creëren. Met deze voorstelling brengt Parolin een vrolijke ode aan de meervoudigheid en de absurditeit. 

Lofzang aan de speelsheid 

Al vroeg raakte Ayelen gefascineerd met dans, toch vond ze niet direct haar plaats in die danswereld. De zesjarige Ayelen voelde zich niet thuis in het strakke, gedisciplineerde kader. Ze haalde geen plezier uit het constante herhalen van dezelfde bewegingen met als doel de perfectie te bereiken. Onder het oog van een strenge dansleerkracht leerde ze inspanningen leveren waarmee ze zich de bewegingen eigen kon maken. Deze zoektocht naar plezier vanuit beweging vormt het startpunt in haar voorstelling ‘SIMPLE’. Ze wil het serieuze en pretentieuze karakter dat vaak te vinden is in de volwassen- en danswereld openbreken. Een geniepige knipoog naar de Amerikaanse choreograaf Merce Cunningham zijn voorstelling ‘Summerspace’ (1958). Ayelen rekt de serieuze voorstelling van Cunningham met complexe balletfrases open door het werk van haar icoon te gebruiken als inspiratie, maar er tegelijkertijd afstand van te nemen. Door het te combineren met een flinke geut kinderlijkheid en humor trekt ze het stuk los van zijn stijve fundamenten.  

Door te vertrekken vanuit eenvoud en beperking, is de beweging van het lichaam de drijvende kracht van de voorstelling. Ayelen Parolin gebruikt herhaling, ontregeling van deze herhaling en herverdeling van beweging tussen de drie dansers als basis om een open denkbeeldige wereld te creëren. Een euforische fantasiewereld als lofzang aan de speelsheid. De scène wordt een plaats die openstaat voor alle impulsen en voor lichamen die in het moment leven. De techniek van improvisatie die ze gebruikt tijdens haar creatieprocessen, wil ze laten doorschijnen in de choreografie.  

Kleurrijk antwoord

De kleurrijke kostuums en scène, ontworpen door Marie Szersnovicz, kenmerken zich door hun wilde, abstracte karakter. Deze stijl staat in radicaal contrast met haar voorstelling ‘Autóctonos II’ uit 2017. Hier zette Parolin vier dansers in zwarte strakke kostuums op een kale, witte scène. De performers dansen in een afgelijnd kader waar ze langzaamaan kleine verschillen laten sluipen in hun synchrone bewegingspatronen. Wil Ayelen met ‘SIMPLE’ in dialoog gaat met deze stijve choreografie? 

Opposites attract, and explodes  

Door het podium tot speeltuin om te bouwen, creëert Parolin een ruimte om vrij te experimenteren. Deze vrije ruimte staat in contrast met de rigide structuren van de volwassenwereld. Dit contrast, evenals tal van andere tegenstellingen, zijn een terugkerend thema in haar werk. Parolin houdt ervan het brede continuüm tussen twee polen te onderzoeken via haar choreografieën. Ze probeert contradicties met elkaar te laten botsen en ze te overbruggen. Op die manier wil Ayelen breken met het typisch binaire denken. Ze gaat op zoek naar meervoudigheid: niet dit of dat, maar alles tegelijk. Zo wil ze met haar werk een pleidooi houden voor onwaarschijnlijkheid: ‘Tegenover twee volledige tegengestelden wil ik iets zetten dat minder gestructureerd is. Dat creëert iets dat meer onwaarschijnlijk is. Onwaarschijnlijkheid is een woord dat ik altijd gebruik als ik spreek over iets waar ik gek van ben.’ 

Identiteit als leidmotief 

Het is niet de eerste keer dan de drie dansers Baptiste Cazaux, Piet Defrancq en Daan Jaartsveld samen op scène staan. Samen met nog vijf andere performers vormden ze een ensemble tijdens Parolins vorige voorstelling ‘WEG’. Op een witte scène gaan de performers in kleurrijke carnavaleske kostuums op zoek naar hun eigen ritme en hun eigen bewegingstaal ten op zichtte van de groep. Elk onderzoeken ze hun eigen bewegingsreeks op energieke en extravagante wijze. Identiteit is een thema dat Parolin geboeid houdt: ‘…wild, animal, spontaneous, to use terms  that have often been used to describe me... I demanded from the performers things that attracted me, but which I was incapable of doing myself: rigour, precision, following a thread, timing…’. Ook hier spiegelt Parolins focus op plezier en de individuele ervaring van plezier door in haar werk. Ditmaal balanceerde ze op de grens tussen humor en sierlijkheid als tegenstellingen. Dit element van humor breidt ze verder uit in ‘SIMPLE’.  

In ‘WEG’, maar ook in tal van andere voorstellingen van Ayelen, zien we haar stijl gebaseerd op herhaling en ritme terugkeren. Steeds focust ze op het belang van de kracht en de autonomie van het lichaam. Ayelen werkt in haar choreografieën vaak met de spanning tussen het collectief en het individu en onderzoekt daarmee haar begrip van de identiteit. 

Het non-lineaire ritme van het lichaam  

In 2014 maakt Parolin ‘Hérériques’, haar eerste voorstelling in samenwerking met de Argentijnse componiste en pianiste Lea Petra. Petra en haar piano worden twee vaste partners in de choreografieën van Ayelen. Zo volgen onder andere ‘WEG’, ‘Autoctonos II’, ‘Wherever The Music Takes You (II)’ en ‘Nativos’. In ‘SIMPLE’ geeft Ayelen echter de voorkeur aan haar andere geliefde muzikale begeleiding: de stilte. In de afwezigheid van de muziek laat ze de lichamen van de performers spreken en hen tot ritmische klanken komen vanuit beweging. Ook hier brengt ze via kleine verrassingen en onverwachtheid het speelse karakter van de voorstelling binnen. 

Artist Statement:  

“What I find beautiful and what attracts me to people are all their flaws, their imperfections, their illogicalities, their incongruities. This is the material I want to work with, and what my starting point has always been: not smoothing things out; rather, on the contrary, emphasising the roughness, the bumps, the holes...” 

Bio:  

De Brusselse choreografe Ayelen Parolin (1977) groeide op in Argentinië, Buenos Aires. Al van kleins af aan geobsedeerd door dans, studeerde ze aan National School of Dance en San Martin Theatre. Na een dansopleiding bij choreografe Mathilde Monier in Montpellier, verhuisde ze naar België. Vanaf 2000 tot vandaag creëerde ze een twintigtal voorstellingen als choreografe in hedendaagse en moderne dans. Naast haar voorstellingen en samenwerkingen met diverse internationale choreografen, organiseert Parolin met haar danscompagnie Ruba ook tal van workshops voor niet-professionele dansers. Lange tijd was Parolin aangesloten bij Théâtre de Liège. Begin 2022 verhuisde ze naar Théâtre National Wallonie-Bruxelles waar ze vandaag actief is.  

Marte Van Poucke

De programmatekst en inleiding worden verzorgd door het team van De Zendelingen, een productiehuis voor multimediale content over podiumkunsten en een collectief van freelancers die werken rond omkadering.