ZIJ(N)

“Ik ben niets. Ik zal nooit iets zijn. Ik kan ook niet iets willen zijn. Afgezien daarvan koester ik alle dromen van de wereld.”

Vanuit deze gevleugelde woorden van Fernando Pessoa schept en herschept Lize Pede het universum tussen speler en publiek, tussen acteur en muzikant, tussen mens en materiaal. 

ZIJ(N) is een zoektocht naar identiteit. 
De identiteit van de speler op scène.
Als vrouw, als moeder, als theatermaker, als mens en medemens.
Maar ook de identiteit van de toeschouwer in de zaal.
Als jong volwassene, klaar om deel te nemen aan die soms bevreemdende wereld.
Gisteren, nu èn morgen.

In ZIJ(N) bouwt Lize Pede, op een grote draaischijf, een universum aan beelden die aan het leven van ons allemaal raken, hoe verschillend we ook zijn. Ze spreken zonder woorden, maar met veel muziek, van tomeloze vreugde, van verliezen, van twijfelen, van moed, van liefde en haat, van elkaar vinden of kwijtraken, van proberen en soms slagen, van woestheid en verstilling, en van alles wat ons bindt.

ZIJ(N) is een poëtische evenwichtsoefening in het gewoon mogen zijn, en het niet steeds moeten worden.