Eiland

Steen: Wat zijn vissen?
Palm: Hoe zal ik ze beschrijven? Ik zie de vorm niet zo goed meer voor me. 
Vissen zijn denk ik rond zoals mijn stam of hoekig zoals bij jou? 
Ze zijn bladgroen of zongeel. Hoe zien vissen er ook weer uit?
Vreemd, toen je me vroeg wat vissen waren, kon ik ze voor me zien en nu niet meer.

De seizoenen waren één van de eerste dingen die verdwenen. Nu zijn alle bomen verward. Sommige laten hun bladeren vallen, andere krijgen knopjes, twee staan in volle bloei. De rozen, ganzen, hoeden en boeken die verdwenen laten gaten achter op het eiland die je niet ziet maar voelt. Sinds de rustplaats van de maan verdween, komen de zon en de maan samen op. Nu de vissers, de vissen vergeten zijn hebben ze zeeën van tijd. Toen de seconden verdwenen, gingen minuten sneller. Vanuit een strandstoel kijken een vrouw en een steen naar de golven. Een paar dagen geleden verdwenen ook de woorden. Nu is het stil op het eiland. Ze denken na. De schemering komt eraan. Iedereen kijkt uit naar de nacht. ‘s Nachts kan alles. ‘s Nachts komen de dingen die verdwenen voor even terug.

Over het gezelschap
Hanafubuki is een multidisciplinair gezelschap dat projectmatig werkt met wisselende artiesten uit verschillende disciplines. Deze samenwerkingen dicteren de vorm en inhoud van de werken die Hanafubuki maakt. Het oeuvre heeft daarbij een grote verscheidenheid waarbij de nadruk steeds ligt op het visuele karakter.

In het kader van Klimaatfestival Brugge, KLIMAX

Eiland - trailer from Hanafubuki VZW on Vimeo.